Netgedichten

netgedicht (nr. 48.621):

Vorsen bij de zee

nog altijd zoek je bij de zee
vertroosting van de wind
naar de reddende geur
van de bruisende branding
om weer te zijn
als het ongekunstelde kind

dat karrensporen volgt
het vertrouwde in het zand
van de jutter die in de harde kern
een zachtheid blootlegt
in het strelen van schatten
zijn vondst op het strand

*

blijvend vorsen bij de zee
waar beelden ontwaken
terugkeer naar toen, de prille liefde
de gloed onder het hemeldak
die het parelmoeren binnenste
van de schelp wist te raken