Momentopname
Ik wek je tot leven
met dit gedicht
je krijgt weer een gezicht
al is het maar voor even
ik zie je weer voor me staan
wat krom, meer gebogen
ik bekijk je met lede ogen
want je gaat toch zoals je altijd bent gegaan
je kunt niet tegen dat geluid
van al die mensen om je heen
je verdraagt het gewoonweg niet
wat je wenste kwam uit
je bent nu alleen
want niemand die jou nog ziet.
Zie ook: http://www.literairdichter.nl
Schrijver: Alexander Peters, 5 juli 2013
Geplaatst in de categorie: afscheid
Dat heet dan een verrassing.