inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.023):

Kinderdromen

De sloot die achter ons huis meanderde
noemden wij een rivier
de schepen die daarop voeren
waren stalen rossen, in werkelijkheid van papier

zo konden we fantaseren
dag in, dag uit en het kon ons niet deren
wat anderen ervan dachten

wij waren gelukkig met onze rivier
die zeker eindigde in de zee,
daarvan hadden zij geen enkel idee.


Zie ook: http://www.literairdichter.nl

Schrijver: Alexander Peters, 18 augustus 2013


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.6 met 5 stemmen aantal keer bekeken 510

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

kerima ellouise, 12 jaar geleden
heel mooi!
Imiza, 12 jaar geleden
de wereld anders bekeken; mooi!
Hilly Nicolay, 12 jaar geleden
Kind zijn, fantaseren, onbevangen, gelukkig zijn.
Mooi gedicht.
nita, 12 jaar geleden
Jong wil volwassen zijn, volwassen het gevoel behouden van een kind. Kind worden we weer...want ons leven is net zo rond als de aarde!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)