Netgedichten

netgedicht (nr. 49.543):

Met het vallen van de avond

Met het vallen van de avond kwam de vrede,
de rust na al het jagen van vandaag.
Met schroom heb ik dit huis maar weer betreden
al was er verder niemand hier, geen buur, geen vriend.

Toch was ik niet alleen: er waren wensen, bloemen,
berichten aan de telefoon en zeker ook gebeden.
Vandaag heb ik een jaar erbij gekregen, en dat is
vreemd maar ook een reden weer tot dank.

O geef me wijsheid en vertrouwen, moed en licht
om toch die ene stap te zien die ik moet zetten,
om met een kinderhart de toekomst tegemoet te gaan
al ben ik dikwijls dwaas en ijdel, traag en boos.

De naam mij ooit gegeven was toch roos,

Op de avond van mijn verjaardag.