Netgedichten

netgedicht (nr. 49.717):

Ik sprokkel...

als regendruppels
laat je tranen zweven
ze blijven hangen
aan wimpers en wangen

geen woorden
overbodige woorden
ze mengen zich
tot een geheel

het doek
blijft op een kier
een wazige uitvoering
voltrekt zich op een toneel

twijfels
geraken als zandkorrels
rond een zee van vragen
ze schuren diepere lagen

-

ik sprokkel vrolijkheid
uit elke zomerzin
de wereld van morgen
het licht dat ik bemin

Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com

Schrijver: Hilly Nicolay, 27 oktober 2013

voorjaarsvlinder

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: verdriet

verdriet

4.2 met 5 stemmen

413

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Alexander Peters, 12 jaar geleden

Heel mooi. Ik het eens met Marije Hendrikx: 'ik sprokkel...' is prachtig gezegd.

Corry Broer, 12 jaar geleden

Ondanks soms verdriet en onzekerheden vestig je je blik op een verlichtend uitzicht. Een goed perspectief!
Een prachtig gedicht Hilly, mooi ook de passende foto hierbij!

kerima ellouise, 12 jaar geleden

in een zee van vragen en twijfel toch de koers volgen van liefde...mooi Hilly.

geeraardt, 12 jaar geleden

uit twijfel komt soms het diepere te voorschijn,
fijn geschuurd verwoord...

Coby Poelman-Duisterwinkel, 12 jaar geleden

Mooi Hilly, het schuurt diepere lagen... goed gevonden!

Marije Hendrikx, 12 jaar geleden

heel mooi gedicht; 'sprokkelen uit zomerzin' is een prachtige zinnige zin.

Geef je reactie op deze inzending: