Oceaanspectrum

kon ik mezelf maar bevolken zonder mensen
of adem te verliezen in een tekstloos rondeel
kon ik maar ontwaken zonder grenzen
daarvoor hebben alle dagen woorden teveel

het lijkt dat de overvloed die ik ooit bezat
al lang is vervlogen met alle winden mee
de wind opent deuren naar het zwarte gat
dat verschijnt aan ons geestesoog gedwee

aan de overkant wacht mijn toeverlaat
ik kan nog met brakke vleugels zweven
en ofschoon ademen steeds moeilijker gaat
wil ik me boven eindeloos water begeven

daar, in de verte van onzichtbaar land
blijft het boven onze gehoorgrens stil
ik beschouw het als teken aan de wand
totdat ik ooit nog kom waar ik wezen wil

onrust onvrede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 201