Herfstdepressie
Regen
verdicht mijn zicht en
haar kilte omwortelt
mijn gemoed
Ik verhout
tot alleen mezelf
en wacht
achter verharde bast
op lente
Geplaatst in de categorie: emoties
herst Er is nog niet op deze inzending gestemd.
376
376Netgedichten
netgedicht (nr. 49.982):Geplaatst in de categorie: emoties
Er is 1 reactie op deze inzending:
Tadorna, 10 jaar geleden
De winterblues, raak verwoord; net als de natuur kan je enkel terugplooien op jezelf en wachten tot het overgaat. De wijsheid van je gedicht helpt de pijn verzachten.
Geef je reactie op deze inzending: