Netgedichten

netgedicht (nr. 50.321):

Kerstmis 2013

Zwarte vogels wieken door de grauwe lucht;
velen zijn zo eenzaam, zoeken naar een
woord, een blijk van wat herkenning, van
troost, van tederheid, van moed.

Wat houdt mijn hart gevangen, nu het
Kerstmis is, nu God de mensen heeft
bezocht, maar niet begroet werd, niet
onthaald als koning in een kribbe?

Zwarte vogels wieken door de grauwe lucht;
Hoe lang nog deze gevangenschap, dit niet
in vrijheid kunnen ademen en beminnen?
Hoelang nog dit gesloten-zijn, deze armoede?

Toch is er vreugde: er is een Kind geboren,
een Redder zonder troepen, een tedere mens
die vergeving brengt en vrede, die nieuw maakt
maar...wie ziet dit nog? Wie kan geloven?

Kyrieleis