Netgedichten

1979 - heden

netgedicht (nr. 52.298):

Oude woede

Ooit was je een laaiend vuur
Dat mijn ik bij tijd en wijle

Verwoestte, of ik wilde of niet,

Dan ging je weer liggen,
En stopte ik je veilig weg

In mijn onderbuik,
Hoofd dat moe was

Van het blussen van branden
In de bovenkamer, enige woonkamer

In dit onbehouden huis,

Veertig jaar verder zijn we nu,
En af en toe steek je de kop weer op,

Begin je weer te woeden
Over de hele wereld

Die in mijn persoon gevangen zit