Netgedichten

netgedicht (nr. 52.363):

Mijmering

Ik tel de rimpels in het water
en laat de tijd weer spreken
over het ritme van het lied
over de sporen in het zand
over het samen lopen hand in hand.

Ik tel de golvende rimpels op het water
en laat de beelden spelen
van haar hoedje op haar hoofd

van emmertjes water dragen
en kleurenbellen blazen
van schelpjes op het strand rapen
van bolle rode wangen
en met schepnet vlindertjes vangen

van glunderende ogen en pret
van lachen en holder de bolder tuimelen
van puffend waggelen in het mulle zand
en gieren bij het kietelen tussen haar teentjes
bij elk stapje dat ze zet...

van de grimas bij het bijten in een zanderige toost
en hoe ze ,wanneer de buurjongen
vanuit de caravan naar haar wuift
ze tot achter haar oortjes bloost....

En nu zovele jaren later
tel ik geen rimpels meer op 't water
maar kijk naar de plooien op haar gelaat
luister naar het pruttelende koffiezetapparaat
wanneer zij 's ochtends fietsend naar de bakker gaat...!

en glunder ik
wanneer zij zegt
bij het thuis-komen,
dat de vogels zingen
dat het beekje aan de fietskant kabbelt
dat de wind zijn lied laat horen
dat de wilgenboom tegen haar babbelt
en dat de bijen zoemen aan de rozenbogen
en dat nu nog altijd,
wanneer ik haar zeg
"ik heb je lief"
haar wangen kleuren en blozen...

Neen ik tel geen rimpels meer op het water
maar de jaren die nog gaan komen
waar we samen naar uitkijken
samen van dromen....!