nabeeld

kortstondig heb ik je gekend
wij waren jong
en snoepten van de liefde
aan de zonnekant

het was te vroeg
ik wist niet welke woorden ik moest spreken
je ging terug
en nooit
heb ik je nog gezien

toch bleef ik wachten
als had je me beloofd, stilzwijgend,
wat ik dacht dat je wou zeggen
en sedertdien
spel ik de tijd als onvoltooid verleden

milde hunker heeft me oud zien groeien
in koesterend polijsten van illusie
mijn leven was banaal
appasionaat heb ik het voort gesleten
weemoed strelend tot een ragfijn filigraan
waarin je heenzijn sublimeerde

ik heb je lichaam niet bewoond
maar je werd lichaamloos de vrouw
waarmee ik dromend het leven deelde
dat ik had willen leven

misschien is het de leegte
die je vulde
ongeweten
dat leven leefbaar maakte
zonder jou

liefde weemoed berusting

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 96