Netgedichten

netgedicht (nr. 52.973):

Myosotis

Was er dan toch nog weg
tussen de bakens
zwart van barricaden
waarlangs een voet
nog ongestoord
kon verder gaan?

Het einde leek
zo einder-loos
bevroren en verloren
vol ondergraven bloemen
met neergeslagen koppen.

De slotsom
bood geen rekenschap
maar zwoegde moeizaam verder
langs heel het koude levenspad
waar glorierijke armoe
ten grave wordt gedragen.

Maar in de schaduw
van dat pad
bloeide iets blauws
zo vol van leven
dat zelfs een naam
gekregen had,
die anders deed vermoeden

daar barstten rotsen open
zodat de wereld
nieuw gestart
gewoon weer door kan lopen.