Netgedichten

netgedicht (nr. 53.041):

Straks komt de herfst

De luchten vertellen al dat straks de herfst
in volle glorie weer zal komen: de grijze tinten
zijn het teken dat de mooie kleuren van de bomen
misleidend zijn: het duurt maar even en dan veegt

de wind en ook de koude alles weg wat nu nog zo
bekoort en dromen doet van pracht en praal.
Er hang al droefheid en een vaag vermoeden dat
heel gauw nu mensen vluchten naar hun huizen en

daar de warmte zoeken, ver van straten en van
pleinen waar maandenlang de kinderen vol overgave
speelden tot het duister viel en slapen werd geboden.

Plots dringt het tot me door dat wij op weg zijn naar
een ander land dan dat waar wij ooit zijn geboren
en heimwee zingt heel zacht voor wie het al wil horen.