Zij
Soms, lachte zij, kan ik deze
wereld wel achter het behang
plakken
Je doet maar, werd er dan
gezegd, terwijl de dingen
die haar moeder haar ooit
leerde werden grootgebracht
tot duizend-en-een leugens
Ze was een tegenval, een
vaderskind, ze was alles wat
haar benen konden dragen, tot dat zij
haar adem liet beweren dat
de wereld ieder tussending verzweeg
Soms uitte ze haar vreugde voor de
woorden die ze keer op keer
versprak. Ze had geen weet van de verhalen
die haar voeten deden smelten
en verlangde naar een wereld zoals
niemand die ooit zag;
uitgemolken en veerkrachtig
Het was geen f*cking zegen
Geplaatst in de categorie: ouders