Alzheimer

ze staart naar een punt
ver weg hier vandaan
stottert woorden in een taal
die geen mens kan verstaan

ze ziet het licht gefilterd
vallen door het getinte glas
in lood, het kleurt de man
op de kansel in geel en in rood

dan zit ze plots op haar bed
hoort de stem van haar zusje
en haar moeder komt bij haar
die geeft haar een kusje

ik neem haar mee aan haar hand
naar een plek aan het water
ga haar de toekomst voorspellen
zeggen hoe mooi ze wordt later

Schrijver: Huibert van der Meer, 16 maart 2015

huibertvandermeerkpnmail.nl

Biografie van deze schrijver

Alzheimer taal staren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 6 stemmen 386