Netgedichten

netgedicht (nr. 55.161):

Ode aan de Leegte I - Visioen in kristal

In lang vergeten kamer wacht
een sombere eikenhouten kast
heur arabesken nervenpracht
door diepe tijd onaangetast

Verborgen glazen ingewanden
roemers, kruiken van kristal
die in vergetelheid belandden
en allen zwemen naar verval

Kelken eeuwenlang gevuld
met sanguinolente wijnen
thans in dwarrelend stof gehuld
aldus gedoemd om te verkwijnen

Tussen barsten in de wand
van beker, wijnglas en karaf
daar speelt zich vaagweg imposant
’t visioen van ver verleden af