De querulant
Vanaf de dag dat hij kon praten ging ie klagen
Het leven scheen voor hem een lange reeks van plagen
De mooiste lentedagen konden niet behagen
Ze deugden nooit, noch aan het eind of het begin
Voor zijn omgeving was het nauw’lijks te verdragen
Hij deed niet anders dan de boel in treurnis jagen
Door iedereen met zeikerijen te belagen
Mijn Lieve God, hij was de ramp in zijn gezin
Pas op het allerlaatste einde zijner dagen
Toen Knoken Hein kwam om zijn pijp voor ’t laatst te ragen
Was het gedaan met zijn gezeur en zure vragen
Want in een urn verroeren lippen ook geen vin
En de familie denkt verzuchtend maar gepast:
~Hij is nu ons en ook zichzelf niet meer tot last~
Geplaatst in de categorie: lightverse