Netgedichten

netgedicht (nr. 56.066):

Onversneden raadsel

In een vloeibare wereld van reflecties
gaat de waard kopje onder
draagt de toog geen glazen

aan de wand een schilderij
waarop de gulden snede
elke scherpte verloren heeft

botte lijnen in verwaterde compositie
ze vullen gezonken stegen
met trambanen zonder haltes

een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel
- het perspectief -
nergens vinden tastzin en verstand rust
geen noodrem, geen vluchtstrook, geen vangnet

vloek bedreigt de bede van de kunstenaar
alles wankelt, zelfs de heipalen waarop
van vreugde dronken voetzolen
het ongeloof uit de rede stampen

wat achterblijft, is de kanteling
het omslaan
van alles dat ooit onomstotelijk vaststond.

Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/

Schrijver: Kees Keizer, 25 juni 2015

c.keizer

kpnmail.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: kunst

perspectief

schilderij

compositie

3.0 met 6 stemmen

209

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Annejan Kuperus
Datum:: 2 juli 2015
Email:: ajkuperushotmail.com; De laatste strofe van de zes uit jouw 'Onversneden raadsel', is wat mij betreft de meeste rake; 'ooit onomstotelijk' kan op een gegeven moment dan toch na die draaiing kwetsbaar worden of inmiddels zijn. Erg mooi gedicht!

Naam:: K.Bladzij
Datum:: 29 juni 2015; Ik wil je weg wel even kruisen, Kees.
Wat me in je vers opvalt is
dat je beeldspraak nogal op hol slaat. Een euvel
waar veel dichters aan lijden. Dat komt de verstaanbaarheid van het gedicht helaas niet ten goede. Affectie moet je nu eenmaal beheersen.

Naam:: Kees Keizer
Datum:: 26 juni 2015
Email:: c.keizerkpnmail.nl; Nee, Tom.
Soms reizen dichterlijke geesten over dezelfde wegen zonder elkaar te kruisen of te kennen.

Naam:: Ton Hettema
Datum:: 26 juni 2015; Hoort dit gedicht bij dat van K. Bladzij?
Aquariumbos.
Ze lijken verwant.

Geef je reactie op deze inzending: