Geestversterkend
Een hersendokter toonde onlangs aan
dat als je maar heel vaak gedichten schrijft
-op onversneden rijm wel te verstaan-
de geest, zelfs hoogbejaard, goed werken blijft.
De versvorm schijnt er weinig toe te doen.
Het werkt al bij het simpele kwatrijn,
Ottava, Retourné of een Sermoen,
dan wel een Ode, Balladette of Sixtijn.
Er is één voorkeur, dat is het Sonnet.
Omdat het ritmisch danig strikt moet zijn,
wordt het vaak als dwangmatig weggezet
maar 't blijkt een weldaad voor een stokoud brein.
Ik blijf tot aan mijn dood Sonnetjes bakken,
dan krijgt die Alzheimer mij niet te pakken.
Geplaatst in de categorie: lightverse
omdat het zelf de chaos wil bestrijden
door mensen uit de chaos te bevrijden
de dragers van de inherente norm
die eerst op Aarde dienen te bewijzen
dat ze bestand zijn tegen elke storm
die daar historisch woedt; da's een enorm
weerbarstig feit om boven uit te rijzen
als 't pocherig verhaal van de baron
die met zijn paard in het drijfzand dreigt te zakken
die door zich bij zijn paardenstaart te pakken
zichzelf met paard en al opbeuren kon
Want door de vorm kan alles functioneren
Daar kan de inhoud vrijelijk gloriëren
dan blijven ook mijn hersens heel gedwee.