Netgedichten

netgedicht (nr. 56.223):

Over de kim

het wordt stil om me heen
of krimpt het buiten in mijzelf
heeft elke mens dat gemeen
een geringer en dalend gewelf

zal het de rijkdom zijn
die mij verblindt
en goed is gezind
dan wel de som van weerstand
en verlies
die altijd komt
maar ik niet verkies

het kan de telkens
kerende zandloper zijn
die mij vermoeid doet raken
en aan een uitgebalanceerde
eeuwige berusting bindt

ach, het is om het even
het uitzicht verdwijnt toch
als sneeuw voor de zon

mij maakt het niet zo uit
wat ik nu zeker weet is
dat altijd weer de lente komt,
naar verluidt,
achter mijn eindeloze horizon