Netgedichten

netgedicht (nr. 58.536):

Terug bij af

Als een naakte baby ben ik geboren
en ik wist nog niets van wiskunde,
Paul Verlaine en Karel Van de Woestijne

ze leerden me cijfers en letters lezen
en schrijven, domme liedjes zingen en
vooral veel bullshit onthouden,

eindeloze verhalen over het verleden,
oorlogen en concentratiekampen, inclusief
de meest afschuwelijke beelden van

uitgemergelde Joden, zigeuners en homo's,
altijd weer die klotenkop van Hitler,
die een grasmaaier over zijn snor verdient,

een wip met Eva waarbij hij het loodje legt.
Uiteindelijk winnen de brave burgers, die
slaven van orde en gezag en wrang puritisme.

Het Victoriaanse schrikbewind van koppensnellers
en aartsluie, bange wezels kleurt zwart wat
ooit zo kleurrijk de boventoon voerde.

Ik leerde mezelf gedichten lezen en beminnen,
ik dacht werkelijk dat dat het hoogste goed was,
na een heel leven weet ik wel beter en zie ik

in hoe ik mijzelf voor de gek heb gehouden
met Boutens, Holst, Kloos en Van Eeden,
die stuk voor stuk een manisch leven leden

en hun depressies aan de aasgieren overlieten.
Schone woorden maken niet schoon wat smerig is.
Ik ben weer babytaal en vol ongekende droefenis.