Netgedichten

netgedicht (nr. 59.751):

De vitale vibraties

heb met bomen gefluisterd
naar het ruisen van
bladeren geluisterd in
tientallen jaren van groei

maar de vitale
vibraties zijn over
in het geluid van het lover
hoor ik niet meer je bloei

in het tasten naar
warmte voel ik rust
en gelatenheid in de
groen bemoste basten

nog staan ze fier
torenen hoog boven mij uit
in het samen beleven van tijd
is ook voor mij de spirit voorbij

het zachte avondrood
legt lieflijk de waarheid bloot
van een ouder wordende boom
ik fluister en hoor weer je kroon