Netgedichten

netgedicht (nr. 60.196):

In wat grijzig wit

ik donker de dagen
in afnemend licht
wis langs mijn ogen
voel teruglopend zicht

door een onbekend
schaduwen verloor
alles langzaam contrast
verdween schoonheid die was

heb al jaren het
glanzen van kleuren gemist
vernisjes verworden tot
craquele in wat grijzig wit

ik weet het helderen
nog uit mijn jeugd
een sprankelende zon
in een wereld vol vreugd

alleen als het wintert
lijkt alles weer nieuw
in het weerkaatsen van sneeuw
hervindt wereld zijn ziel