Netgedichten

netgedicht (nr. 61.045):

het zondag gevoel

de kerk luidt mijn ontwaken
in met klok-geschrei, hoe luider
de klanken de toren verlaten huist
den angst in ogen die zoekend hun god

nimmer zullen vinden

god is als lego, een bouwsel van steen
een puzzel die deze raadsel ontrafelt in
oorlogen, doch net als het plastic slijt ook god
en is zijn woord de mist die ik doorklief

doch mijn woord kent ook de vluchtwegen
en is God zeker een oppermachtig wezen,
de waarheid die spreekt is als een nimf die door

de bossen zwerft - er is geen houvast

dat als een orgasme
door mijn vingers glijdt
en het zaad slechts het leven draagt
in de voortzetting van mijzelf