Mobiliteit?
In een dorstig land tasten 
reizigers in het duister, ze 
wassen de handen van de 
zorgeloze zon en dekken
hun vermoeide sporen toe, 
papieren grenzen rotten in 
het raamwerk van tevredenheid
in het transparante 
venster van overvloed 
tastbare stromen worden een taboe 
ontneemt de vrijheid 
van gedachten en
het recht op mobiliteit  
wij als medeplichtigen treft  
een schaamte van  verwijt,  
de grond woelt de pijnaders bloot, 
er lekken zure vruchten door de schijn 
van barmhartigheid gebaard uit 
kreukbaarheid van de morgenschoot
die misschien met oude wetten breekt
waaruit al het verlangen smeekt.
Geplaatst in de categorie: filosofie

 Geef je reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending: