Netgedichten

netgedicht (nr. 61.436):

Pijlloze boogspanning

De zon maakt de eenzamen dwaas,
doet voorlopen op wat niet is,
zo heb ik laatst ervaren;
Gezeten op een bank in het park,
ontwaarde ik hoe een vrouw
met een kwispelhondje naderde.

Ik zag in vooruitgang op de feiten
hoe ik mijn hand in de krulvacht
van het beestje zou woelen,
hoe hij tegen mijn been
met blijmoedige oogjes
staartwiegend zou opspringen.

Met de neus over de grond
liep het onding me voorbij,
plaste onverschillig in het grasveld.
Mijn blik haakte dan maar
in de mooie enkels van de vrouw
en klom aapkundig tot aan haar knieën.

Haar gebruinde dijen verdwenen
in een bloemige zomerjurk
en transformeerden zich hogerop
tot een getaande borsthuid
in een nonchalant decolleté
afgebiesd met sober halssnoer.

Ze ontblootte een rij pareltanden
onder een delicaat wipneusje
en duizend-woorden-sprekende ogen
Eén meter vijfenzestig knuffelgehalte, schatte ik.
“Mooi weertje”, glimlachte ze.
“Ik ook van jou” antwoordde ik.