inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.825):

knipoog

Zo wacht ik tot die zin mij te binnen schiet,
Me niet laat lijken, wat ik niet ben,
Me niet zo pijnlijk kwetsbaar achterliet.

In de zoektocht naar die zin,
die én de lading dekt, én de spanning breekt.
Laat ik het soms oneindig stil.
Terwijl door de prachtige ondeugd, in elk pupil
Jij mij steeds weer om een antwoord smeekt.

Op het puntje van mijn stamelende tong,
Die bekende verwarring waaruit dan weer blijkt
Dat jij mijn ruggengraat een beetje verboog

Je snoert me de mond,
voor jou zo eenvoudig, want je weet als ik kijk
is het vaak een kwestie van een vluchtige knipoog

Schrijver: F. Maas, 20 januari 2017


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 141

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)