naamloos met tijd
De wereld en ik voorbij
gegaan geen weg terug
ik heb mijn eiland meegenomen
daarachter op het vasteland
mijn liefde achter gelaten
fluister het koesteren
volg mij tot in het sterke licht
van de zon en laat me daar
om elk zijn eigen weg te gaan
niet het snijden
maar het afgesneden zijn
daarom laat ik een hand achter
als licht spelend op de halmen
en af en toe vind je mij terug
rennend in het gras
voor de liefde om er te blijven
Geplaatst in de categorie: afscheid