inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.022):

Roestbeeld

Vijf tuinkabouters stonden stijf van schrik
Een grote steen die plofte keihard neer
Op het gazon, net naast de conifeer
Ze kregen ’t bijna aan hun rikketik

Verroest, zei ééntje die was omgedonderd
Het is een voetstuk voor dat bruin sculptuur
Zodat de hele buurt het ding bewondert

Men groef een gat –in ’t late middaguur
Er werd gepraat, er werd gekonkelfoesd
De tuinkabouters kregen ’t apezuur

Omdat ze hoorden wat de grond in moest
En op hun graf rust nu wanstaltig roest

Schrijver: Hanny van Alphen, 2 juni 2017


Geplaatst in de categorie: kunst

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 162

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
A. Rivesta
Datum:
24 juli 2017
Heerlijk om een gedicht met perfecte jamben te lezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)