Netgedichten

netgedicht (nr. 63.544):

vertrouwde melodie

hoe m'n ogen vochtiger worden
meer dan bewogen naar het
verleden dwalen

bij het luisteren naar een oude
melodie waarin het dorp uit
mijn jeugd weerklinkt

hoezeer vertrouwde beelden
en geluiden me nog altijd
weten te raken

in wat mij ooit geborgenheid
schonk, doorheen het leven
nooit verloren ging

hoe het kind in mij me nog blij
en dankbaar stemt, dag en tijd
wat lichter maakt

en mij aldoor verwonderen laat

.