Netgedichten

netgedicht (nr. 64.775):

liefdesgift

in haar vorstkoude handen draagt ze
een warme jas

ze geeft hem aan degene die hem past
en legt zachte woorden in haar mond, ze wast
daarmee het schuldgevoel

dat doelloos rond haar slapen doolt
in de haard verkoolt het laatste hout
en haar laatstgeboren kind
krult zijdelings in slaap

buiten giert de wind de dag tot natte flarden
maar haar jas

haar warme jas
sluit naadloos aan op al haar stille wensen
en de liefde, die er altijd was