idealen
We drijven af door compromissen
steeds verder van ons werkelijke ik
concessies dreigen veel weg te wissen
besturen mijn wegen en mijn wik
steeds troebeler wordt het water
van wat jouw vijver ooit eens was
de helderheid verdwijnt langzaam later
en de vijver wordt een dooie plas
Niets wil er nog in bloeien
de waterlelie geeft het op
geen kikker wenst er nog in te stoeien
de lelie buigt haar tere knop
Natuurlijk leven zonder compromis
zal tegenwoordig niet meer gaan
zo is ‘t leven – c’est la vie
maar blijf als het even kan
fier voor jouw schone idealen staan
Inzender: C.A. de Boer, 13 januari 2018
Geplaatst in de categorie: moraal