inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.830):

Winterspel

De winter trof ons
Slapend alleen
Geen spoor verlopen
In toverslag bijeen

Dan priemt een sluimerend verlangen
Verscheurend als een eerste licht
In richting gemeend gevangen
Toont ruimte haar gezicht

Zo roept de vorm van beide
Het hele circus in bedrijf
Geen opvoering meer te mijden
Ieder wakend in een oneigenlijk lijf

Men went aan afstand
gaat stil gedwee logeren
Bezingt een gedroomde opstand
En liefde wordt begeren

Uiteindelijk tel je gelaten de vlokken
Op een beleefde prentbriefkaart
Willoos goochelen met klokken
Is happen naar de eigen staart

Van alles eens benoemd
Rest een speels leeg vat
Die verdwijntruc is beroemd
Maar wie leeft dat?

En de Lente die vindt ons
Weer debuterend op het gras
Het aanzicht volmondig aanvaard
En lichtelijk uit de pas.

... dezelfde opbouw als het gedicht "Vakantie"... ...

Schrijver: H.Hoekendijk
Inzender: Hans Hoekendijk, 18 januari 2018


Geplaatst in de categorie: spiritueel

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 91

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)