Winterspel
De winter trof ons
Slapend alleen
Geen spoor verlopen
In toverslag bijeen
Dan priemt een sluimerend verlangen
Verscheurend als een eerste licht
In richting gemeend gevangen
Toont ruimte haar gezicht
Zo roept de vorm van beide
Het hele circus in bedrijf
Geen opvoering meer te mijden
Ieder wakend in een oneigenlijk lijf
Men went aan afstand
gaat stil gedwee logeren
Bezingt een gedroomde opstand
En liefde wordt begeren
Uiteindelijk tel je gelaten de vlokken
Op een beleefde prentbriefkaart
Willoos goochelen met klokken
Is happen naar de eigen staart
Van alles eens benoemd
Rest een speels leeg vat
Die verdwijntruc is beroemd
Maar wie leeft dat?
En de Lente die vindt ons
Weer debuterend op het gras
Het aanzicht volmondig aanvaard
En lichtelijk uit de pas.
... dezelfde opbouw als het gedicht "Vakantie"... ...
Schrijver: H.HoekendijkInzender: Hans Hoekendijk, 18 januari 2018
Geplaatst in de categorie: spiritueel