inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.842):

de storm

de storm
hij staat er
hij raast
föhnt mijn haar
traant mijn ogen
fluit in mijn oren
zandstraalt mijn huid
verwart mijn geest
verblindt mijn blik
schreeuwt mijn spreken

contact onmogelijk

doet ramen trillen
laat kieren julen
verplettert dakpannen
verbrijzelt ruiten
sloopt schuttingen
versleept zwerfvuil
teistert tenten
van feestgangers
en vluchtelingen
verspert wegen

ontmoeten onmogelijk

hoopt bladeren op
laat takken kraken
haalt het dode hout
uit het bos
ontwortelt bomen
wist sporen uit
zwiept zeeën omhoog
gooit golven op de kade
laat schepen vergaan
vliegtuigen staan
treinen ontsporen
stroom storen
legt verkeer lam

communicatie onmogelijk

laat voetgangers vallen
fietsers wankelen
bejaarden thuis
kinderen binnen
bulderen buiten
steviger sturen
ontwricht het gaan
verandert onze invulling
van de dag, verzekert
de maatschappij schade
laat ons kreunen
kraakt onze kracht
zijn macht enorm
niets nee niets
sterker dan een storm

hij ligt
alles weer mogelijk

Schrijver: willem jacobs
Inzender: melis van den hoek, 19 januari 2018


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 146

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
11 april 2018
De natuurkrachten weerspiegelen onze onrust, mooi!
Naam:
willem jacobs
Datum:
12 februari 2018
Zo is het,Kees.Eeuwig dank en amen.
Naam:
K. Bladzij
Datum:
11 februari 2018
Zo'n opsomming ademt onmacht.
Een bulderende dominee die klem zit
tussen gevoel en rede...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)