Barbara bekent haar zonden

Als een wilde roos worstel ik in gekwelde
bewegingen. Bewogen door hebberige handen die mijn
Habsburgse borst kneden, word ik het leven
moe. Ik hoest, ik hoest. De bezoekingen van kleine mensen
storen mijn uitkleden niet. Ik spuug op hen.
Diep kerven de koraalkettingen in mijn
lijfeigenennek. Ik ben niet Cleopatra,
niet de minnares van Caesar. Ben geen salamandermoeras,
spiegel van het onherkenbare niets,
ben geen naakte martelaar zonder oranje ondergoed:
Ik ben slechts in tuniek en sandalen.

Ik begiet mij met honing en was, tussen de borsten
gieten zij me borrelende kaas, op een speciaal
fornuis verwarmd. En ze zetten me in de boeien, die vervloekte cohorten,
ze begrijpen niet dat de hartstocht aan mij knaagt, dat
ik ieders sluier van mij werp en voor mijn kinderen
zal bidden – half vis, half mens. Dan verharden zich
mijn doorboorde tepels, en uit elk ervan ontspringt een
vulkaan, die tot een nieuwe genesis leidt, een nieuwe dood, bron
van onophoudelijk cirkelen.

... Oorspronkelijk Sloveens gedicht vertaald uit het Duits door Ludy Bührs op verzoek van de auteur, die zich zeer actief bezig houdt met taal, ook talen die verloren dreigen te gaan. Zie Youtube ...

Zie ook: https://youtu.be/8yy4s8d2...WETu4Y7SbCFTkbADd3vMgiTPY6Fign

Schrijver: Klemen Pisk
Inzender: Ludy Bührs, 26 januari 2018

ludy.roumengmail.com

Marteling Hartstocht Kracht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 178