Ansicht van weemoed
ANSICHT VAN WEEMOED
er hing een damp van mistroostigheid
over het water waardoor het zicht beperkt
bleef tot halverwege mijn weerzin
wij bevonden ons aan de kust van weemoed
daar waar de tranen van eeuwen zich
hebben verzameld in het onpeilbaar diep
met een zilte smaak op de lippen als
een vreemd soort heimwee naar vervlogen leed
daar op het strand van weemoed was het dat ik
die schelp vond hem tegen m'n oor hield
om het ruizen van de stilte beter te vernemen
daar was het dat ik leerde dat verdriet
en tranen in een leven onontbeerlijk zijn
geluk is niet slechts 't moment van opperste blijdschap
maar ook het vleugje bitter smart in je hart
als bevestiging van de pijn van je bestaan
Geplaatst in de categorie: filosofie