Netgedichten

netgedicht (nr. 64.982):

paradox

de mens gedijt het best bij wanorde
wat rommeltjes binnen handbereik
die 't bestaan veraangenamen

juist als alles geordend is krijg ik
als een peuter de neiging daarin op
brute wijze verandering aan te brengen

ik schop hoge torens om
smijt de blokken in het rond
en kom weer tot rust in die chaos

wel nu paradoxaler kan ik
het u niet voorschotelen