inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 66.172):

Ikeadroom

Ik gleed een microkosmos in
een blauwe wereld, geel van binnen,
ze zei "Wees welkom, voel je thuis
en geef je leven volop ruimte,
ruimte voor een nieuw beginnen
op elke plek, waar je maar wilt
en vraag je af: wat vind je 't leukst,
het leukste om te doen?
het is jouw droom die wij uit laten komen."

Ik keek opzij, of geen 't hoorde,
zag m'n voeten boven schoenen zweven,
beduusd zag 'k rozen gloeien op haar wangen,
ze vroeg "klaar voor een avondje bankhangen?
'k Weet zeker, op jouw plek is plaats voor alles,
alwat je aan een slaapkamer fijn vindt
en stop wat liefde in je bádkamer,
het is jouw droom die wij uit laten komen."

Ik zweeg - zij kwam en zag en overwon,
ik was als was, een weke marionet
en van mijn stuk gebracht, al was het even,
terwijl ik dacht wil zij met mij naar..."Zen,
breng ook wat Zen aan," zei ze "in je leven
en tover vloeren om tot kleurcomfort
en maak van meubels podiumacteurs,
kruip weg in jouw hoogsteigen comfort zone -
het is jouw droom die wij uit laten komen."

Steeds lichter werd ik, lichter dan m'n dromen,
"leef prachtig," wees ze mij, "en leef ook duurzaam,
en geniet nog even van wat wij-tijd -
't is onze droom die wij uit laten komen."

19-08-2018

... ...maar 's ochtends voor dag en dauw vervaagde zij en verdween in het niets, deze droom van 17 absurde zinnen, samengesteld uit het sprookjesidioom van de Ikeagids...een fantasma opgelost in een gloed van geel en blauw... ...

Schrijver: Maxim
Inzender: Max de Lussanet, 26 november 2018


Geplaatst in de categorie: emoties

3.9 met 7 stemmen aantal keer bekeken 477

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Maxim
Datum:
1 oktober 2022
Email:
meulussanethotmail.com
Ha die geestverwant,
met je dolkomischdroge humor!
Tja, wat een pech dat die smurfengids van Ikea niet meer bestaat hè? Nee, alles moet digitaal tegenwoordig, plat als een dubbeltje. En als je een zelfreinigende electro-encephalische boxspringmatras zoekt en de site zegt 'haben wir nicht' en je belt de kwikfitlijn voor hulp bij radeloosheid, dan krijg je een thuiswerkende cliëntcontactmedewerker, want de klantenservice bestaat ook al niet meer...De thuisbuffelende clientcontrol informant kan in de baas z'n tijd dus mooi aan z'n stukkies schrijven voor de Linda of Hard Gras, want ja...exit Ikeagids hè...
O, en Simon: readymades zijn voedsel voor de dichter. Dat had ik al lang geleden door, jaren voordat Marco met z'n omhalen in beeld kwam! We zitten wat dat betreft ook aardig op dezelfde golflengte...net als die Duwbak Linda van jou!
Ciao,
Maxim
Naam:
Simon
Datum:
30 september 2022
Maxim, Ik heb je gedicht 'Ikeadroom' dus gevonden.
Samengesteld uit de überwollige taal van een copywriter on meth of LSD, die ook bijklust bij de Libelle en de Happinez, zo te zien. Duidelijk een dame.
Maar jij hebt op de goede plaatsen de teksten eruit gepikt, op een manier dat je het bijna niet ziet. Want wat jezelf toegevoegd hebt, slaat duidelijk een iets andere toon aan, en daar verraad je het. Het is inderdaad een coherent gedicht geworden nu.
Maar, als je het niet bij de toelichting had geschreven, had ik het echt niet geweten.
Al met al een hele goede ready-made, je weet, de dichtvorm uit de jaren 60, waarbij een bestaande tekst uit de gewone dagelijkse wereld OOK als een gedicht gelezen kan worden, wanneer het als zodanig wordt gelezen.
Voorbeeld:
'Wacht tot het rode licht gedoofd is, er kan nog een trein komen.'
Het tijdschrift Rabarber stond er vol mee.

Ik heb ook een readymade:
Dus een tekst die je als gedicht kan lezen in een ander licht:
''wilt u zitten
ik kan staan'
Bekend uit de tram.
'Vergeet uw bagage niet en bij het verlaten van deze trein uit te checken'
Vind ik nog wel de beste.
Want iedereen heeft wel bagage.
En iedereen zit wel eens in de verkeerde trein, en dan kun je beter maar even uitchecken.
LOL
U was één van de eersten die contact met mij zocht/commentaar gaf, dat weet ik nog wel. En tevens een generatiegenoot, want wie heeft het nog over het glorieuze jaar '88, waar woonboten kapseisden van enthousiasme en van Bastens scoorden met omhalen, onder het motto: het gaat ook om de stijl?
Ik was toen aan de wandel met een blonde dame, die steile brug bij de Staalstraat, en daar kwam Adriaan van Dis ons tegemoet op de fiets, en keek mij recht in mijn kruis aan, het is toch wat. En die blonde vrouw was later inspiratie voor een verhalenbundel. Ik had haar ontmoet in de antichambre/voorkamer/afkoelbar van discotheek ODEON op de Singel. Komt ook terug in een verhaal.
Ik ben bijna 61, en ik schat u ook zo in, iets ouder, denk ik, afgaande op uw goede kennis taal en cultuur, wat je niet meer ziet bij de huidige generaties.
Vr. Groet, Simon
Naam:
Ralameimaar
Datum:
7 december 2018
een gele droom, die mooi, naar nog lichter vervloog...maar gelukkig vastgelegd in een gedicht

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)