Netgedichten

netgedicht (nr. 66.337):

licht zijn

waar de dagen korten
in de avond van het jaar
tekent zich het donker
van een natte klinkerstraat
tussen vol van kerst
de warm verlichte ramen
als de zichtbare grens
naar het komende jaar

de tijd stilt de gedachten
waarin als tientallen lampjes
kleurrijk de heugenissen hangen
aan dat wat ons passeerde
heel dichtbij of verder weg
wat ons blij maakte en vrolijk
naast dankbaar verdrietig ook
in zonnige of regenachtige dagen

in het huis van melancholie
in het schijnsel van kaarsjes
schitteren dan de kerstballen
wit zilver of goudgeel gekleurd
als fakkels van het ervaren geluk
waarvan de spiegels ook zwaaien
naar allen die ons betekenden
of ons hen betekenen lieten

prikkelend jeuken de kerstnaalden
vallend van haar groene takken
het omzien naar dagen van gisteren
opdat wij als deuren de ogen openen
voor de vele kansen die er liggen
in de morgen van het nieuwe jaar
om voor en met elkaar te doen
wat ons als mens beter maakt

als wij na vandaag ook morgen
hoe dan ook gekleurd of geaard
als de vele lichtjes kunnen zijn
die wij elk jaar in de laatste maand
tot ieders verlichting weer ontsteken
zal van hier tot aan de overkant
de wereld weer wat mooier zijn

dat het schijnsel van dat licht
de weg van ons komen en gaan
ons tot samengaan brengen mag

om voor en met elkaar