Netgedichten

netgedicht (nr. 66.604):

Zoekende ziel

Ik houd in de hand
waar mijn zoekende ziel
heden is beland
het kleine codicil
vol kerven van ´t leven
voorzichtig is het streven
nalatig zou zij kruimelen
en in een warrige windvlaag
tollend kunnen tuimelen
zo diep en oneindig traag
verwaait en vervaagt
jouw rauwe rouw de resten
nog kan het niet
het is veel gevraagd
door regen van verdriet
die niet zegent wat ik vind
mijn zoekende ziel
waait weg in een kille wind
naar het rozerode westen

in mijn handen kliefde
per ongeluk zoveel stuk
ik droomde van de liefde
en zocht naar het geluk
ik had ambitie zonder succes
en verwachte vergeefs
veel roem en eer
maar leerde steeds een lastige les
ik leg mij nu te langen leste
bij de feiten neer
dat is mij eindelijk toch het beste
mijn zware ziel verlaat mij maar
mijn zoekende ziel is klaar