Gedragen door de wind
Als in de late avonden
mijn zonnen ondergaan
herrijzen schaduwen
op de mij voorbestemde weg
tijd en ervaring lijken langer
rekken zich uit in hun voortbestaan
hun lichaam verliest aan kracht,
lichten wordt milder, transparant
in dat blazoen word ik gerangschikt, vrees
voor de tempowisselingen van het hart, verwachting
op de schaduwloze getijden die ik naar hartenlust
nog wil berijden om de visioenen te vermijden
in de rimpels van water door de warmte
van de huid ingebed , haar geur houdt me in
haar greep en raakt mij met haar adem als
ik de mildste woorden op mijn netvlies lees
als het levensnet zich sluit, in de erosie van
herinneringen, setting van beeldende sculpturen
een laatste vluchtige omhelzing gedragen door de wind
naar een oord waarin niemand aan iets ontbreekt
ontvreemd van pijnen en oneindige lijnen door
een gouden harp van mijn muze in slaap gekust.
... Illustratie: Bron. Labyrinthoflife ...
Schrijver: Pama, 16 februari 2019Geplaatst in de categorie: lightverse