Netgedichten

netgedicht (nr. 66.912):

Ontreddering

een sprankelend dispuut
alleen ik kreeg de wind
weer pal van voren
want anderen erkenden
mijn waarheden niet

daarin worden hun
zekerheden voorzichtig
uit het perspectief gehaald
waarin zij als vaste waarden
al jaren werden aanbaden

van een redenatie volgen
zijn zij niet gediend omdat
deze de fundamenten van
onze wereld ondergraaft en ons
slechts chaos en ontreddering laat

het testen van de mensheid
is al lang geleden begonnen
daar waar de natuur meer
ruimte eist is aanpassing de enige
remedie waar evolutie naar verwijst

geschokte krachten worden
niet beteugeld door wat
druppels op de gloeiende plaat
deze maatregelen helpen niet
zijn natuurlijk al decennia te laat

mensen zullen verdwijnen
in de radioactieve chaos die
achter blijft pas na eeuwenlange
halveringstijden zal de zon
op een nieuw nirwana schijnen