Netgedichten

netgedicht (nr. 67.041):

Levensvragen

Als wolken zijn wij,
die komen en weer gaan.
Wij zijn als wilde vlammen,
die weer moeten doven.
Mensen lijken op wilde golven,
die op het strand te pletter slaan.

Zijn we als smetteloos witte rook?
Zijn we als vlammend zonnevuur?
Zijn we als oceanisch water,
dat we hoogstpersoonlijk dwingen,
om te druppelen uit een kraan?

Zijn levensfilms projecties,
op ons tijdloos witte doek?
Is ons leven openheid,
dat niet geboren worden kan?
Niet vergaan?

... Wat kan het bevrijdend zijn om leven niet steeds te moeten ervaren als eenzaamheid en geslotenheid. Wel als gewaarwording, bewustzijn en openheid. Dat is iets anders dan wanneer mensen onbewust doen en laten waar ze zin in hebben. Dat is onverantwoordelijkheid en dat is geen vrijheid. ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 14 maart 2019