Netgedichten

netgedicht (nr. 67.040):

Haar laatste vlucht

ik zag
je ogen gaan
jij wist nu al
waar jij de
grootste olijven uit
de boom zou slaan

jij kende haar
al een leven lang
haar hang was
altijd verder dan
de langste stok
zou kunnen reiken

het liefst verstopt
achter tak en blad
totdat de oogsters
kwamen en met
hun net en zak de
stilte overnamen

jij wist hoe
je moest raken
om de vrucht
heel te laten
en de boom geen
pijn te doen

helaas zwiepte
dit jaar geen geluk
want bij de grootste
vrucht brak ook je
langste stok in
haar laatste vlucht