Ongeschonden
(voor Raúl Rivero)
In de stinkende sigarenrook van Castro's dolende geest
groeien sappige sinaasappelen met mondkapjes. De bruine
trilborsten van Cubaanse schoonheden vormen geen enkele
troost voor de harde koppen van een militair schrikbewind
talentvol ontmaskerd door de gevangen dichter.
Let op, mijn kameraad, want de felle zon beschijnt jouw
gevangenis en de muren smelten weg. Het vrije volk brengt
rumvaten en internet, dampende gerechten en een limousine
met op de achterbank jouw stralende vrouw in luxe lingerie
uit New York.
En dat is veel meer dan wat mij vandaag overkwam bij de
kassa van de Albert Heijn, waar een bloedmooie jongevrouw
pal voor mij lange tijd met haar achterste voorover bukte
en bijna mijn voorkant raakte. Daarna keek ze ook nog om
en mocht ik recht in haar bruine ogen kijken. Een andere
vrouw, die mijn gedachten had geraden, wat niet moeilijk
was, knikte mij instemmend toe.
Terwijl ik een beetje kleurde, dacht ik aan jou en hoe jij
met jouw geniale droomkracht de laffe waanzin overwon.
Geplaatst in de categorie: emoties