Netgedichten

netgedicht (nr. 67.159):

onberispelijk iets met wiskunde

de slaap was vannacht onberispelijk
aanwezig, zelfs de taart hing aan de klok
die grijnzend naar me keek, vele dromen
brachten de kers terug en werd gelegen
in een toef van een zoet roomhartig verlangen

de bochten in de weg werden verlegd
tot wijde hoepels met een enkele
strook die het vluchten bleef behoeden
daar de omtrek van de nacht zich
manifesteerde in 2 x r x ? = 2?r

dit bracht verwarring en het
urinaal werd vlot bezongen met een
gerichte straal van ontboezeming

de wimpers werden gelost, en het vorige
herduide zich in maten die in oppervlakkigheden
zich oploste met de formule - diameter2 x ? / 4.

hierdoor ontfutselde de tijd zich aan de klok
die dan toch met getoonde moed zich
onttrok aan de vaardigheden die ik lang
gelee met veel kennis zonder moeite
me eigen had gemaak

de nacht heeft goed gesmaakt