WELLICHT

Trompetjes staand op steeltjes,
een ongeorganiseerd geheel.
Ogen zeggen oren feestgetoeter
zichtbaar aan, vanuit een fel geel.

Groen ruikt het herboren gras,
uitnodigend fluisteren sprieten:
ga maar zitten, of liggen wellicht.
Voor lopen is er tijd voldoende.

Het park omarmt twee mensen,
zo onontwarbaar als zij schijnen.
Fluweelzacht klinken er woorden.
Meelevend neigen zij, de narcissen.

... In een mooi, intens moment kan wellicht... ...

lentegevoel zintuigverwarring opgaan in een moment

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 41