Netgedichten

netgedicht (nr. 67.360):

De poort

Achtervolgd worden door een monster,
is angstaanjagend. Het verleden.
Vluchten voor de duivel van de toekomst,
is als de dood zijn voor zijn macht.

Laten we denken aan de grote David,
die moedig op zijn Goliath wacht.

Wanneer een angstig mens,
alles te verliezen heeft,
opent zich een enge poort.
Eindelijk vallen de schellen,
van zijn betraande ogen.

De toekomst blijkt een illusie.
Het verleden is moe gestorven.
Vredesduiven vliegen af en aan.
Vannacht zijn onze laffe angsten,
in de aanblik van onze open ogen,
lafhartig op de vlucht gegaan.

Elke dag kan Pasen worden.
Phoenix wordt opnieuw geboren.
Heden zijn doodgewaande dichters,
uit brandend as weer opgestaan.