Netgedichten

netgedicht (nr. 67.932):

Vuurspelend

ik zag hoe
jouw handen
de stenen raakten
het laatste stukje
haakte aan de info
die jullie deelden

het rechte rond
in perspectief
met de natuur
die vuurspelend met
de zon het huis
verwarmde rondom

zij waren het
die het ronde
rechter lieten lopen
om de openheid
perspectivisch
transparantie te geven

de ingetogenheid
kwam van binnenuit
in hoekloze vlaktes
die doorlopende
ruimtes leken te
kunnen verschaffen

een huis naar
mijn hart dat klopte
leefde en meebewoog
in alles wat de mens
haar gaf in het
delen van onze wereld