Netgedichten

netgedicht (nr. 68.115):

Het is zo persoonlijk

Ik stop mijn oren dicht
met zelfgekozen geluiden
ik giet mijn ogen vol
met statussen en weetjes
en soms zie ik ver weg
op een foto het licht
van de dag van vandaag

Ik negeer de mensen
om me heen, zo persoonlijk
is mijn leven, helemaal
op mijn maat gemaakt
in mijn hoofd

en bevestigd
door mijn vrienden
die mij raken en zich
uitsluitend laten raken
op het vriendschapsplekje
waar onze twee werelden
elkaar autonoom kussen